بله. مطابق ضوابط مسکن و شهر سازی کشور، تمامی ساخت و سازهایی که در کشور ایران انجام می‌پذیرد، اجرای ضوابط مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان که مربوط به صرفه جویی انرژی است، لازم است تا رعایت شود. این قانون از سال 1381 اجرا می‌شود. طبق گفته این مقررات، مقاومت حرارتی اجزای خارجی ساختمان نباید از حد معینی پایین‌تر بیاید.
استانداردهای عایق حرارت
معیارهای استانداردی که لازم است با توجه به شرایط محیط استفاده، در ساخت و استفاده از عایق رعایت شود، شامل موارد زیر است:
- جنس عایق و روکش آن، باید با دمای سیستم لوله کشی و شرایط محل، سازگار باشد.
- جنس عایق و روکش آن، باید تطابق لازم با قوانین ملی ساختمان سازی، برای حفاظت منطقه ساخت و ساز در برابر آتش سوزی را داشته باشد.
- استفاده از مواد و مصالح سوختنی و واکنش پذیر با گرما مانند چسب، نوار چسب، و ... به عنوان عایق، روکش عایق و دیگر مواد کمکی عایق، ممنوع و غیر قانونی است.
- بخش‌هایی از لوله که از دیوار آتش عبور می‌کنند، نباید عایق یا روکش عایق داشته باشند.
- اگر لوله‌ای در معرض یخ زدن باشد، ضخامت عایق باید با روش‌های مهندسی برای جلوگیری از یخ زدگی، تطبیق داشته باشد. همچنین می‌توان برای جلوگیری از یخ زدن، از روش‌های مهندسی دیگری به جز عایق کاری، استفاده کرد.
در چه مواردی، عایق حرارتی لازم نیست؟!
عایق نکردن این اجزای ساختمانی، باعث رد و بدل شدن حرارت نخواهد شد و از این رو، در کاهش هزینه‌های مربوط به تهیه‌ی عایق‌ها، مؤثر است:
- در لوله کشی داخلی دستگاه‌هایی که توسط کارخانه تولید کننده آن‌ها، از پیش عایق شده باشند.
- برای هر سیستم لوله کشی که دمای سیال درون آن بین ۱۲٫۸ تا ۴۰ درجه سانتی گراد باشد.
- لوله‌هایی که برای انتقال گرما و یا سرما، سیال آن‌ها از سوخت‌های فسیلی یا انرژی الکتریکی استفاده نکرده باشد.
- اگر انتقال گرما از جدار بدون عایق لوله، مقدار کل انرژی مورد نیاز ساختمان را افزایش ندهد.
- ۰۰/۱۲/۲۵